Uygarlığın erken dönemlerindeki hemen hemen tek plastik malzeme olması nedeniyle seramik ürünler, insanların yaşamında önemli yer tutmaktadır. Türklerin İslamiyet’i kabulü ve daha yerleşik düzende yaşamaya başlamalarıyla, seramik sanatında da önemli gelişmeler sağlanmaya başlanmıştır. Türklerin Anadolu’yu ele geçirmesinden sonra seramik sanatı, bu bölgede 8.000 yıldır süregelen geleneği de bünyesine katmış ve yepyeni bir boyut kazanmıştır. Bu sentezin sonucunda özellikle Kütahya ve Çanakkale önemli seramik üretim merkezleri hâline gelmiş, çini yanında hayvan şekilli kaplar Çanakkale seramiklerinin simgesi olmuştur. Yine de, Osmanlı seramik sanatının doruk noktası İznik’tir. Bu üretim merkezleri zaman içinde gerilemiş ve ışıltısını kaybetmiştir. Ancak Cumhuriyet ile Türk Seramik Sanatı yepyeni bir döneme girmiş ve gerek eski Anadolu Medeniyetleri, gerek ise Türk-İslam geleneğinden gelen birikimi harmanlayarak gelişimini sürdürmüştür.
Clay has remained almost exclusively the only plastic material for a long time since the beginning of civilization. The adoption of Islam by Turks and in turn the transition to a more stationary society have resulted in important developments in ceramic art. The conquest of Anatolia by the Turks has led to the acquisition of the 8,000 year-old ceramic tradition of the region. This synthesis has triggered an impressive transformation, while Kütahya and Çanakkale become major ceramic production centers. However, the summit of Ottoman ceramic art is Iznik. These centers have become obsolete in time. However, Turkish Ceramic Art has entered a totally different era with the Republic. The synthesis and interpretation of Anatolian civilizations and Turkish-Islamic tradition form the basis of Contemporary Turkish Ceramic Art, which is in constant progress towards world-wide recognition.
Comments